Skip to main content

Նորին Մեծություն Նորտոն I, ԱՄՆ Կայսր ու Մեքսիկայի Պրոտեկտոր

Նորին Կայսերական Մեծության մասին ես առաջին անգամ իմացա Նիլ Գեյմանի կոմիքսների «Sandman» շարքից. «Fables and Reflections» հատորի, #31 'Three Septembers and a January' թողարկումն ամբողջապես նվիրված է նրան:

«Դե՞, Ջոշուա, ի՞նչ ես պատրաստվում անել այժմ»:

«Ինքնասպանությու՞ն: Հմմ... դու առաջին անհաջողակ բիզնեսմենը չես լինի, որ այդ ուղին է ընտրել:

Տարիներ առաջ դու հարուստ մարդ էիր. հարուստ ու երջանիկ»:

«Ու հիմա՞: Հիմա դու ոչինչ ես, Ջոշուա»:

«Ես ասացի՝ ոչի՞նչ: Ոչ, ոչինչ չես»:

«Դու ունակություն ունես, Ջոշուա: Հուսահատության ունակություն: Հավանաբար ավելի քան...»

Կոմիքսում Հավերժներից երեքը՝ Հուսահատությունը, Ցանկությունն ու Երազը պայքարում են մի մարդու՝ Ջոշուա Աբրահամ Նորտոնի համար: Թե ում իշխանությունն ավելի մեծ կլինի նրա վրա:

Այդ հուզիչ պատմությունն ու Գեյմանի գրական սովորություններին փոքրիշատե ծանոթ լինելն ինձ մղեցին մի փոքր ուսումնասիրություն իրականացնել:

Այո, Ջոշուա Աբրահամ Նորտոնն իրական պատմական անձ էր, ու նրա կենսագրության փաստերը կոմիքսում բավականին ճշմարտացի էին ներկայացված:
Դուք գիտեի՞ք, որ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները կայսր են ունեցել: Եկեք մտովի տեղափոխվենք այնտեղ, ավելի կոնկրետ՝ Սան Ֆրանցիսկո, ու պատկերացնենք, որ գտնվում ենք մինչև անցյալ տարվա օգոստոսը գործող Միջծոցյան Տերմինալի շենքի մոտ: Պատին ամրացված ցուցանակը, որը կարող եք տեսնել աջում, պարունակում է հետևյալ տեքստը.
«ԿԱՆԳ ԱՌ, ՃԱՆԱՊԱՐՀՈՐԴ,
Ու ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՅՏՆԻՐ
ՆՈՐՏՈՆ ԱՌԱՋԻՆԻՆ
Միացյալ Նահանգների կայսր, Մեքսիկայի պրոտեկտոր, 1859-80, ում մարգարեական իմաստությունը ստեղծեց ու հրամանագրեց Սան Ֆրանցիսկոյի ծովածոցի կամրջավորման գաղափարը
~~~18 Օգոստոսի, 1869~~~»

Այժմ տերմինալը փակված է ու ենթակա է քանդվելու: Ցուցանակի հետագա ճակատագիրն անհայտ է:

Իսկ այժմ մեկուկես դար ետ տեղափոխվենք: Ջոշուա Աբրահամ Նորտոնն իսկապես հաջողակ բիզնեսմեն է, որը Սան Ֆրանցիսկո է տեղափոխվել Հավավային Աֆրիկայից: Բրնձի հետ կապված անհաջող գործարքի հետևանքով նա կորցրեց իր գրեթե ողջ կարողությունը:
Որոշ մարդիկ պնդում են, որ նրա մտավոր վիճակը խաթարվեց դրանից:

Որոշ ժամանակ ինքնակամ քաղաքից բացակայելուց հետո նա վերադարձավ՝ քննադատելով ԱՄՆ քաղաքական ու իրավական համակարգը: 1859 թ. սեպտեմբերի 17-ին նա նամակներ տարածեց քաղաքի թերթերով, որոնց մեջ հայտնում էր, որ ինքն իրեն ԱՄՆ կայսր է հռչակում.
«Այս Միացյալ Նահանգների քաղաքացիների ճնշող մեծամասնության պարտադրող պահանջով ու ցանկությամբ ես՝ Ջոշուա Նորտոնս, նախկինում Ալգոայի ծովածոցից, Բարեհուսո հրվանդան, ու այժմ 9 տարի ու 10 ամիս է, ինչ Սան Ֆրանցիսկո քաղաքից, նահանգ Կալիֆորնիա, ինձ վերապահված իշխանության ուժով հրամայում եմ և ուղղորդում Միության տարբեր նահանգների ներկայացուցիչներին փետրվար ամսվա առաջին օրը հավաքվել այս քաղաքի երաժշտական դահլիճում, որպեսզի հաջորդ քայլով այդ տեղում ու այդ ժամանակ այնպիսի փոփոխություններ մտցվեն Միության օրենքների մեջ, որ լուծվեն չարիքները, որոնց տակ տառապում է այս երկիրը, որպեսզի վստահություն լինի թե՛ երկրում, թե՛ արտասահմանում, որ երկիրը կայուն ու միացյալ է:


ՆՈՐՏՈՆ I, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների Կայսր»:
Ձեզանից շատերը երևի արդեն որոշել են համաձայնել, որ Նորտոնը խելագար էր, իսկ խելագարներն, ասում են, իրենց Նապոլեոն էլ կարող են հռչակել:
Բայց տասնիններորդ դարի երկրորդ կեսի Սան Ֆրանցիսկոն բարի քաղաք էր: Ասում են՝ մինչև հիմա էլ բարի է:

Ու քաղաքում որոշեցին, որ եթե Նորտոնն ուզում է ԱՄՆ կայսր լինել, դա առանձնապես ոչ մեկին չի խանգարում:

Սկզբում կայսեր նկատմամբ վերաբերմունքը հումորային էր, ինչպիսին լինում է քաղաքի էքսցենտրիկների նկատմամբ: Լուրեր էին պտտվում, թե նա իսկապես հեքիաթային հարստության տեր է: Իրականում Նորտոնն անգամ ուտելու փող չուներ: Քաղաքի տպարանները նրա խնդրանքով հատուկ կայսերական թղթադրամ էին տպագրում՝ Նորտոնի անձնական ստորագրությամբ: Նայեք.
Ու... քաղաքի լավագույն ռեստորաններն ընդունում էին Նորտոնի թղթադրամը: Ավելին, նրանք ցուցանակի մոտ մետաղե հարթակ էին ավելացնում՝ «Նորին Կայսերական Մեծություն, Միացյալ Նահանգների կայսր Նորտոն I-ի նշանակմամբ» մակագրությամբ: Ասում են՝ դա բավականին դրական էր ազդում ռեստորանի հեղինակության վրա: Թատրոնները միշտ օթյակ էին պահում կայսեր համար:

1867 թվականին քաղաքի ոստիկաններից մեկը ձերբակալեց Նորտոնին՝ հոգեբուժական հիվանդանոցում բուժման ուղարկելու համար: Ոստիկանության պետ Պատրիկ Կրոուլին կայսերն ազատ արձակեց, պաշտոնապես ներողություն խնդրելով քաղաքի ոստիկանության անունից: Կրոուլին մասնավորապես նշեց, որ Նորտոնն «արյուն չի թափել, ոչ ոքի չի թալանել ու ոչ մի երկիր չի ավերել, ինչն ավելին է, քան կարելի է ասել նրա մասնագիտության մարդկանց մասին»:

Նորտոնը մեծահոգաբար ներում պարգևեց իրեն ձերբակալած ոստիկանին: Այդ դեպքից հետո Սան Ֆրանցիսկոյի ոստիկանները Նորտոն I-ին տեսնելիս պատվո ողջույն էին տալիս նրան:

Երբ կայսեր համազգեստը քրքրված տեսք ստացավ, քաղաքի վերահսկիչ խորհրդի անդամները նրան համապատասխան ծիսակարգով արժանի փոխարինող պարգևեցին: Նորտոնն ինքը խորհրդի ամեն անդամի անհատական պատվո շնորհակալագիր շնորհեց:
Կայսրը նաև քաջ մարդ էր: Երբ գործազրկության տարածման հետևանքով ագրեսսիաներ ու բախումներ սկսեցին, ուղղված չինացի բանվորների նկատմամբ, Նորտոնը կանգնեց կատաղած ամբոխի ու չինացիների միջև, գլխարկը հանեց ու աղոթեց, մինչև ամբոխը չհանգստացավ ու չցրվեց:

Այս ու շատ այլ պատվավոր արարքների համար կայսերը քաղաքում շատ էին սիրում:

Նորտոնը հրամանագիր թողարկեց, որով պահանջում էր Սան Ֆրանցիսկոյի ծովածոցի երկու կողմերն իրար կապող կամրջի կամ թունելի միջոցով միացնել Սան Ֆրանցիսկո ու Օուքլենդ քաղաքները: Երկու նախագծերն էլ ներկայումս իրականացված են:

1880 թվականի հունվարի ութի երեկոյան Դյուպոն ու Կալիֆորնիա փողոցների անկյունում՝ Հին սբ. Մարիամի եկեղեցու առաջ, Նորտոնը փողոցում ուշագնաց եղավ: Նրան արագ տեղափոխեցին հիվանդանոց, բայց կայսրը մահացավ դեռ տեղ չհասած: «San Francisco Chronicle» թերթը հաջորդ օրը տխուր ու հարգանքով լի մահագրություն տեղադրեց իր առաջին էջին՝ «Le Roi est Mort» («Արքան մահացել է») վերնագրով:

Պարզվեց, որ ԱՄՆ կայսրն ու Մեքսիկայի պրոտեկտորը բավականաչափ միջոցներ չունի սեփական թաղման համար: Իրականում Նորտոնն ապրում էր ծայրահեղ չքավորության մեջ:
Աղքատների համար նախատեսված սովորական թաղման փոխարեն Խաղաղովկիանոսյան ակումբի անդամների միջոցներով թանկարժեք դագաղ ու թաղման ծիսակարգ ֆինանսավորվեցին: Քաղաքի բոլոր դասակարգերի ներկայացուցիչները եկան իրենց հարգանքի տուրքը մատուցելու հանգուցյալ կայսերը: Ըստ որոշ վկայությունների, թափորը ձգվում էր մոտ երեք կիլոմետր, իսկ ներկաների քանակն անցնում էր 30,000-ից:

Ոչ ամեն կայսր է նման պատվի արժանանում: Չէ՞ որ եկողներին ոչ ոք չէր հարկադրում:

Ինչպե՞ս էր ավարտվում կոմիքսի թողարկումը:

Մահը՝ ևս մի Հավերժ, կանգնած է կայսր Նորտոնի մարմնի մոտ:

«Ժամանակն է, Նորին Մեծություն: Ինչպե՞ս եք ձեզ զգում»:

«Չգիտեմ... Ես պետք է այս երեկոյան ներկա գտնվեի Հաստինգսյան հասարակության հանդիպմանը, հետո թվաց, թե ինչ-որ բան հարվածեց կրծքիս...»

«Շատ տարօրինակ եմ ինձ զգում»:

«Ջոշուա, դուք ժամանակին հրեա էիք, այդպես չէ՞: Դուք երբևէ լսե՞լ եք 36 տցադիկիմների պատմությունը»:

«Ես... կարծում եմ, որ ոչ»:

«Ասում են, որ աշխարհը 36 կենդանի սրբերի մեջքին է հենված՝ 36 ինքնազոհ տղամարդկանց ու կանանց: Նրանց շնորհիվ է, որ աշխարհը շարունակում է գոյություն ունենալ»:

«Նրանք այս աշխարհի գաղտնի թագավորներն ու թագուհիներն են»:

«Տարօրինակ լեգենդ է, օրիորդ: Բայց վախենում եմ, որ չեմ հասկանում նրա նշանակալիությունը»:

«Ո՞չ»:

«Ես ժամանակին շատ թագավորներ, կայսրեր ու երկրի ղեկավարներ եմ հանդիպել: Ես նրանց բոլորին հանդիպել եմ: Ու գիտե՞ք ինչ»:

«Կարծում եմ՝ ինձ ամենաշատը դուք դուր եկաք»:

«Դե... շնորհակալ եմ, օրիորդ»:

«Հիանալի գլխարկ է: Կարելի՞ է փորձել»:

«Մերժելու պատճառ չեմ տեսնում»:

«Պետք է խոստովանեմ, որ միշտ մտածել եմ, թե ինչ է մահվանից այն կողմ»:

«Բոլորն են մտածում: Ու, վաղ թե ուշ, բոլորն էլ հնարավորություն են ստանում պարզել»:

«Ջոշուա Նորտոնին թաղեցին Կիրակի օրը՝ 1880 թվականի հունվարի 10-ին: 10,000 մարդ էին ուղեկցում մարմինը, ու թաղման թափորը երկու մղոնից երկար էր»:

«Նրա թաղումը նշանավորվեց արևի լրիվ խավարմամբ»:

«Նա Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների առաջին ու վերջին կայսրն էր»:

Comments

Popular posts from this blog

Ոչ, խունկն ու սոդան ընդհանրապես չեն օգնի. հոդված քաղցկեղի մասին

Ոգեշնչված է Արման Գասպարյանի panarmenian.net-ում հրապարակած «Խունկն ու սոդան չեն օգնի» հոդվածից ու դրան հաջորդած քննարկումից : Քաղցկեղը, բնականաբար, ուժեղ էմոցիոնալ արձագանք առաջացնող ախտորոշում է: Իսկ այն, ինչ առաջացնում է ուժեղ էմոցիոնալ արձագանք, դժվարացնում է ռացիոնալ երկխոսությունը: Նախքան քաղցկեղի բուժման եղանակների քննարկմանն անցնելը, մի փոքր պատմեմ իմ փորձի մասին: Ես ու քաղցկեղը Գրեթե մի տարի առաջ ես ձախ ամորձուս վրա գոյացություն հայտնաբերեցի: Երեք հնարավոր դիագնոզ կարող էր լինել՝ վարիկոզ, ցիստ, ուռուցք: Երեքից ամենավախենալին, բնականաբար, չարորակ ուռուցքն էր, ու որոշ մտատանջություններից հետո մտքումս որոշեցի, որ հավանաբար հենց դա էլ կլինի: Ես քաղցկեղի ռիսկային գոտում գտնվող մարդ եմ՝ ելնելով իմ բնակավայրից, սննդակարգից, ծխելու փաստից: Այդ իրավիճակում միակ ռացիոնալ որոշումը կլիներ գնալ բժշկական զննության: Բայց ես, վախի պատճառով, երկար ժամանակ նույնիսկ չխոսեցի դրա մասին ինչ-որ մեկի հետ: Սթրեսը բերեց էրեկցիայի մասնակի խանգարման, որը ես նույնպես վերագրեցի ուռուցքին:

Բանավեճի արվեստը. 3 «չի՛ կարելի»-ներ

Որոշեցի բանավեճի արվեստի մասին հոդվածաշար գրել: Ի վերջո, հայալեզու շրջանում միայն առանձին անհատներ են նրան տիրապետում գիտակցաբար: Այս անգամ, որքան էլ ոչ տիպիկ լինի ինձ համար, կսկսեմ ոչ թե հիմունքներից, այլ երեք «չի՛ կարելիներից», որոնք այդքան հաճախ են պատահում մեր բանավեճերում: Ցանկացած դեպքում, բանավեճ սկսելուց առաջ անկեղծորեն ինքներդ ձեզ հարց տվեք. ի՞նչ արդյունքի եք ձգտում: Եթե միայն ցանկանում եք ապացուցել, որ ճիշտ եք, ապա մի բանավիճեք: Դուք ճիշտ եք, ու եթե նույնիսկ իրականում ճիշտ էլ չեք, ապա ձեզ հակառակում համոզելը կպահանջի լիքը ավելորդ էներգիա, կարող է առաջացնել վիրավորվածության զգացողություն ու ոռի մրմռալ բանավեճում պարտված կողմի մոտ: Իսկ եթե իրոք ցանկանում եք պարզել, թե երկու և ավելի տեսակետներից որն է ճիշտ, ապա խնդրում եմ, մի օգտվեք հետևյալ փաստարկներից: Ռասսելի թեյաման Եթե ես հայտարարեի, որ Երկրի ու Մարսի միջև էլլիպտիկ շրջագծով չինական թեյաման է թռչում, ոչ ոք չէր կարողանա ժխտել իմ պնդումը, եթե ես բավականաչափ զգույշ լինեի, որ ավելացնեի՝ թեյամանն այնքան փոքր է, որ ա

Հուլիոս Էվոլա, «Հեծնի՛ր վագրին. հոգու արիստոկրատի գոյատևման ձեռնարկ» (Հատված)

ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ. ԿՈՂՄՆՈՐՈՇՈՒՄՆԵՐ Ա. ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ԱՇԽԱՐՀՆ ՈՒ ԱՎԱՆԴԱԿԱՆ ՄԱՐԴԸ «Այս գիրքը նպատակ ունի ուսումնասիրել այն հատկանիշներից մի քանիսն, որոնց համաձայն մեր ժամանակաշրջանն, ընդհանուր առմամբ, տարրալուծման ժամանակաշրջան է: Միաժամանակ գիրքն անդրադառնում է այն հարցին, թե ինչպիսի վարք ու գոյության ինչ ձև է նպատակահարմար տվյալ հանգամանքներում մարդու կոնկրետ տեսակի համար: Պետք է նկատի ունենալ այս սահմանափակումը: Այն, ինչ ես պատրաստվում եմ ասել, չի վերաբերում մեր օրերի հասարակ մարդուն: Հակառակը, ես նկատի ունեմ մարդուն, ով ինքն իրեն տեսնում է ներգրավված այսօրվա աշխարհի մեջ, նույնիսկ դրա ամենախնդրահարույց ու բուռն բնագավառներում, բայց ներքուստ չի պատկանում այդպիսի աշխարհին, ու ոչ էլ պատրաստվում է հաշտվել դրա հետ: Նա զգում է իրեն, ըստ էության, իր ժամանակակիցների մեծամասնությունից տարբեր տեսակ: Նման մարդու բնական տեղը, երկիրը, որտեղ նա օտարական չէր լինի, Ավանդության աշխարհն է: Ես ավանդություն բառն օգտագործում եմ հատուկ իմաստով, որը սահմանել եմ այլ աշխատության մեջ: Այն տարբերվում է հասար